ทำไมคน “ซื่อสัตย์” มักจะต้องเป็น คนที่ “ผิดหวัง” อยู่เสมอ ทำไมการมีความรัก
การไว้วางใจคนๆ นึงจนมากเกินไป หากตัวเรานั้น เป็นคนมีความซื่อสัตย์ มักจะสร้าง “ความผิดหวัง”
และ “ความ เ จ็ บ ป ว ด” อยู่เสมอ เป็นอีกหนึ่งบทความดีๆ ที่อย ากให้ได้อ่ า นกัน…
มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ที่หากว่าเราจะรักใครสักคนนึง ด้วยความรักที่จริงใจรักจริง
โดยไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ รักจริง แบบที่ตัวเองก็คาดไม่ได้ ว่าจะรักใครคนนึงได้ขนาดนี้
โลกใบนี้มี ผู้คนอีกหลายล้านคน ที่หน้าตาดี ฐานะดี ทำงานเก่ง แต่ทำไมถึงต้องเป็นคนๆ นี้?
ทำไมไม่เป็นคนอื่น ที่เรารู้จัก นั่นเป็นเพราะอะไร คำตอบอยู่ที่นี่…
เพราะว่าก ร ร ม ที่เรานั้นเคยทำร่วมกันมา หากเราลองวางใจ ลงแบบใช้สติแล้วนั่งคิดไตร่ตรอง
แบบที่ไม่เข้าข้างตัวเอง หลายต่อหลายคนมีคนใหม่ๆ เข้ามา เราไม่ได้ปักใจรัก
เพราะเรามีคนของเราอยู่ในใจ คนอื่นจะดีอย่ างไรเราก็ไม่สนใจ เพราะเราเลือกที่จะอยู่กับคนคนนี้
และเราได้เลือกเขาแล้ว แต่พอมาถึงจุดๆ หนึ่ง ที่เขาเกิด ความรู้สึกเบื่อหน่าย กับความ ซ้ำ ซ า ก
และความจำเจแบบเดิมๆ ไม่ตัวเราก็ตัวเขาเริ่มปันใจไปหาคนใหม่ ซึ่งคนที่ซื่อสัตย์มาโดยตลอด
ก็จะต้องที่เป็นฝ่ายหันมาดูใจตัวเอง หันมารักษ า แ ผ ล ใ จ ของตัวเองด้วยตัวคนเดียว
โดยที่เขาไปมีความสุขกับคนอื่นในย ามที่เราทุกข์ เราก็ดูแลตัวเอง มันจะต้องใช้เวลานาน
ที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นเหมือนปกติ หากวันใดวันหนึ่งที่เขาย้อนกลับมา
หรือกำลังอยู่ในช่วงอย ากจะขอเราเป็นเหมือน เก่าเราคงให้ไม่ได้แล้ว เพราะเรามันแค่ “คนซื่อสัตย์”
ที่คุณสมบัติไม่ถึงแม้เป็นเพื่อนร่วมโลกยังรู้สึกว่าย ากเลย
ขอบคุณที่มา postsara
