ก่อนจะยื้อใครสักคนไว้อย ากให้ลองอ่ า น
เคยคิดที่จะรักษาความสัมพันธ์ต่างๆไว้ จนสุดท้ายก็ยอมปล่อยไป เพราะมันคงมีแต่เราที่อย ากให้รักษาทุกอย่ างเหมือนเดิม ในขณะ ที่เราพย าย ามทำให้รักครั้งนี้อยู่ต่อไปได้ เขาก็พย าย ามทำทุกอย่ างเพื่อให้รักครั้งนี้มันจบลงเช่นกันความสัมพันธ์ที่สวนกัน
มันก็เปรียบเสมือนเชือกที่ต่างฝ่ายก็ดึงไปคนละทาง ทางหนึ่งเป็นของคนที่ยังรักอยู่ ส่วนอีกทางหนึ่งเป็นคนที่พร้อมจะไป เพราะทุกคนมีเหตุผลที่จะดึงมัน จึงทำให้เกิดการแข่งขันหลายคนคงคิดซินะว่า ใครที่ดึงเชือกเข้ามาตัวเองได้มากทุกที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ ..
ถูกคนที่ชนะคนคือที่ดึงเชือกเข้าหาตัวเองได้มากที่สุด นั้นก็คือคนที่พย าย ามทำตามเหตุผลตัวเองได้ แต่อย่ าลืมมองกลับไปดูมือที่ดึง มันมีทั้งเลือ ดและแผลจากการดึงสิ่งที่เราทำ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะเลิกกันเพราะอะไร ถ้าการที่เรายังยื้อคนๆ หนึ่งที่หมดใจ
ด้วยการจะรักษาเขาไว้อยู่ สิ่งที่ได้กลับมาอาจจะเจ็บกว่าการปล่อยเขาไป เพราะฉะนั้น เจ็บครั้งเดียวแล้วจบดีกว่าเจ็บเรื่อยๆ ไม่จบสักที เชื่อเถอะรักคนหมดใจ มันไม่มีความสุขหรอก เหตุที่คนเคยรักกันคบกันมาหลายปีเมื่อทิ้งกันไป ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น
เคยมีคนถามว่า อย ากทราบจังทำไมคนเคยรักกัน คบหากันมานานหลายปี เมื่อเขาทิ้งไป ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น ไม่คิดถึงอดีตที่รวมฝ่าฟันมาเลยหรือ?
คำตอบก็คือ
หากคนปกติทั่วๆไป ที่ยังมีความรู้สึกทางดีมากกว่าความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงอดีตที่มีเราเสมอ นั่นทำให้เขาเห็นคุณค่าจนกว่าจะมีทุกวันนี้ แม้จะเบื่อหน่ายรำคาญเราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตที่คอยเฝ้าคิดถึงทำให้ไม่จากไปไหนแต่หากคนที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื้อใยทันที
นั่นก็เพราะเขามีความเล วในใจอยู่มาก เป็นประเภทอ่อนแอทางใจต้องการหนีไปให้พ้นๆ จากสภาพที่เป็นอยู่ ไม่ต้องการรับรู้ความรู้สึกของเราและคนรอบข้าง ว่าทุกข์ทรมานจากผลการกระทำของเขามากเพียงใด ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้วทำให้อดีตไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก
หรืออีกนัยคือ เขาไม่เคยรักเราหรอก คนแบบนี้เขารักตัวเองมากเกินกว่าจะแคร์ความรู้สึกคนที่รักเขา หรือก็คือเขาหมดเสน่ห์หาในตัวเรา และไม่เห็นทางที่จะไปและใช้ชีวิตอยู่กับเราได้ เขาจึงไปแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยอะไร แม้บางทีมีลูกสองสามไม่ถามถึง ไม่ส่งเสียก็เห็นได้บ่อย
และมักหาข้ออ้างสนับสนุนให้ตัวเองผิดน้อยลง ด้วยการโยนความผิดให้เราก็ได้ คนแบบนี้จึงควรปล่อยไปมากกว่ามาอาลัยอาวรณ์ เพราะเขาไม่ได้คู่ควรกับเราแม้แต่น้อย มันอาจจะโชคดีกับเราก็ได้เพราะเราได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา แม้อดีตจะร่วมสร้างฝ่าฟัน อุปสรรคปัญหา
แต่พอเขามั่งมีลืมตาอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคนอื่น ชีวิตคนเราหากทำความดีมากพอย่อมได้กินผลเงาะ หากมีความดีไม่พอย่อมได้กินแต่เปลือกของเงาะ อย่ างไหนรสชาติมันจะหวานหอมกว่ากันล่ะ คนเราทุกวันนี้หลงเปลือก หลงรูปเสียจนหลงลืมจิตใจ คุณงามความดี
ใครเลือกอย่ างไหนก็จะได้อย่ างนั้น คนที่ไม่ดี ไม่มีวันอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอก เพราะศีลมันไม่เสมอมันคิดก็ต่าง ทำก็ต่างแล้ว เก็บความรักของเรามารักตัวเองและครอบครัวดีกว่า แล้ววันหนึ่งเราจะขอบคุณเขาที่ทิ้งไป
ขอบคุณที่มา : นามบุญ
