“น้ำนิ่งนั้นไหลลึก” คนที่เก่งจริงจะไม่พูด”โอ้อวด”

สำนวน  น้ำนิ่งไหลลึก  เปรียบกับน้ำที่ผิวน้ำด้านบนดูนิ่งสงบ แต่ด้านใต้ผิวน้ำนั้นใครจะรู้ว่าน้ำไหลแรงเพียงใด หากเปรียบกับคนก็เหมือนดั่ง คนที่ผ่านเรื่องราวต่างๆ มามากมาย เป็นคนผู้ที่มีประสบการณ์โชคโชน มีความรู้ความสามารถมาก แต่ไม่ได้โชว์ให้เห็นพร่ำเพื่อ

จะแสดงให้เห็นศักยภาพที่แท้จริงก็เมื่อตอนจำเป็น มีเรื่องเล่าว่า วันหนึ่งพ่อชวนลูกออกไปเดินเล่นยังชายป่าพอถึงทางโค้ง พ่อหยุดเดินแล้วถามลูกว่า นอกจากเสียงนกร้องแล้ว ลูกได้ยินเสียงอะไรอีก ลูกหยุดเดินแล้วเงี่ยหูฟัง ก่อนจะตอบว่านอกจากเสียงนกร้องแล้ว

ยังมีเสียงรถม้าวิ่งอยู่ พ่อบอกว่าถูกต้องแล้ว และนั่นเป็นรถม้าที่ไม่ได้บรรทุกอะไร ลูกแปลกใจจึงถามพ่อว่ารู้ได้ไงว่า นั่นเป็นรถม้าเปล่า พ่อตอบว่าฟังจากเสียงก็จะรู้ เพราะรถม้ายิ่งว่างเปล่าเสียงก็จะยิ่งดัง เปรียบได้กับ คนที่ไม่มีอะไรในชีวิต มักพูดจาโอ้อวด

ส่งเสียงดังเข้าไว้ เพื่อเรียกร้องความสนใจ”พอเด็กน้อยโตขึ้น ทุกครั้งที่เจอคนที่ชอบคุยโม้โอ้อวด พูดจาโอหังชอบพูดตัดบทคนอื่น ถือตนเป็นใหญ่ ไม่มีใครอยู่ในสายตาเขามักจะมีความรู้สึกเหมือนพ่อมายืนกระซิบอยู่ข้างหูว่า รถม้ายิ่งว่างเปล่า เสียงก็จะยิ่งดัง

ดั่งที่พ่อว่าไว้ คนที่มีความเชี่ยวชาญในการเดินข้ามห้วยน้ำลำธาร ก่อนที่จะลุยลงน้ำ เขามักหยิบก้อนหินขึ้นมาก้อนหนึ่งแล้วปาไปกลางน้ำเพื่อเป็นการคาดคะเนความลึกของน้ำ ละอองน้ำยิ่งกระจายสูงขึ้นเท่าไหร่ น้ำในลำธารก็จะยิ่งตื้นเท่านั้นในทางตรงกันข้าม

ถ้าละอองน้ำกระเซ็นขึ้นมายิ่งน้อยฉันใดแล้ว ยังบวกกับกระแสน้ำที่ไหลเงียบสนิทพึงสังวรได้เลยว่า น้ำจะยิ่งลึกมากขึ้นฉันนั้น น้ำนิ่งไหลลึก น้ำลึกไร้เสียง รถม้ายิ่งว่างเปล่า เสียงก็จะยิ่งดัง วิถีของคนจริง คนมีดี จะไม่ทำตัวให้โด่ดเด่น ไม่โอ้อวดบารมี

ไม่พูดจาถากถางผู้อื่นหากนำเอาหลักการเหล่านี้ มาเปรียบเปรยกับบุคคลที่เราพบเจอ จะสังเกตุได้ว่าคนใจเย็นเวลาสนทนากับคนอื่น มักจะสามารถหลีกเลี่ยงการขัดแย้งกับคู่สนทนา และยังสามารถซึมซับรับรู้ถึงความคิดเห็นของคนอื่นแทนที่จะดันทุรัง

เอาแต่ยัดเยียดความคิดเห็นตนเป็นใหญ่อยู่ฝ่ายเดียว คนที่ก้าวเดินด้วยความใจร้อน มักมองไม่เห็นตะปูบนพื้นฉันใด คนที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล ก็ไม่รู้จักรสชาติของวันชื่นคืนสุขฉันนั้นคนที่ไม่มีอะไรเลยในชีวิต มักจะพูดจาโอ้อวดใหญ่โต เพื่อเติมเต็มในสิ่งที่ตัวเองขาด

ขอบคุณที่มา : bitcoretech