คนที่คอยแต่พูดถึงข้อเสียของคนอื่น คอยใส่ร้ ายป้ายสีคนอื่น นินท าคนอื่นกับเราหากไม่ระวัง เมื่อเราไม่อยู่ในวงสนทนาเขานั่นแหละ..จะคอยประกาศเรื่องของเราให้คนอื่นรู้ คนประเภทนี้ห่างไว้ดีที่สุด หาย ากที่สุด คือคนที่คอยให้กำลังในย ามที่เราล้ม
ดูย ากที่สุด ก็คือใจของคนเรานี่แหละ ย ามดีมีประโยชน์ ใครๆ ก็มักเข้าหา เพื่อนฝูงมากหน้า ย ามหมดประโยชน์ ย ามล้มย ามที่เกื้อหนุนใครไม่ได้อีก เราจะเห็นน้ำใจของคน คำพูดบางประโยค แม้จะเป็นความจริง แต่เมื่อพูดแล้วมันบั่นทอนจิตใจคนฟัง
ไม่ต้องพูดก็ได้ อย่ าเอาแต่สะใจเรา คนอื่นเขาฟังแล้วทุกข์มันไม่ดี ปากคนเป็นสิ่งเดียวที่ห้ามไม่ได้พอๆกับความคิด ดังนั้นเมื่อต้องตกอยู่ท่ามกลางคนพูดไม่ดี นินทาว่าร้ าย พูดจาส่อเสียดให้คนแตกแยก ยิ่งฟังก็หาความจรรโลงหูไม่ได้ ไม่ก่อประโยชน์ใดๆ ก็ควรเลิกฟังเสีย
เดินออกมาจากจุดนั้นเสีย คนที่ยกเอาแต่ข้อเสียคนอื่นมาพูดสนุกปาก ย่อมมองไม่เห็นข้อดีของคนอื่นหรอก เพราะคอยแต่จับผิดอยู่อย่ างนั้น ผสมกับความคิดที่มี อคติ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมองเห็นข้อดีของคนอื่นๆได้ มันจึงมีคำกล่าวว่า คนอื่นความผิดนับแสน
ตัวเองความผิดเท่าเล็บมดข้อเสียคนอื่นรู้หมด แต่ข้อเสียตัวเองไม่มี ใช้ไม่ได้คนแบบนี้คนที่หมั่นพิจารณาตน เขาไม่ไปเพ่งข้อเสียใครหรอกเพราะเขาจะเอาเวลามาเพ่งข้อเสียตัวเอง แล้วแก้ไขทำความเข้าใจคนอื่นว่าอย ากแล้ว ทำความเข้าใจตนเองย ากยิ่งกว่า
ขอบคุณที่มา : นามบุญ
